Hari ni, 14.2.2014 adalah hari last Ayong dan Angah pi sekolah... Teringat hari pertama sekolah, takdir Tuhan yang maha kaya bagi pulak kami jumpa ibu Jepun yang anak dia pun hari pertama sekolah dan FASIH BAHASA Indonesia... "Panggil saja saya ibu Yuri", dia cakap... Dia la tolong banyak... Senang sikit hidup hari tu... Alhamdulillah... Mai kita tengok sikit ringkasan sekolah di Jepun...
Siap sedia HAIT!!!
Menurut undang2 Jepun, budak2 kena pi sekolah yang dalam 2km radius dari rumah... Untunglah budak2 dua orang ni sebab duduk Shijimizuka yang dekat Hirosawa Sho-Gakko (Sekolah rendah kebangsaan Hirosawa) di mana sekolah ni adalah sekolah rendah paling top dalam bandar Hamamatsu...
6.45 am...
Sekolah sini budak2 kena pi jalan kaki. Selamat... Kereta memang bagi keutamaan budak2 sekolah. Orang jahat pun tak kacau budak2 sekolah... Orang jahat tak dak kot kat sini... Budak2 sekolah pun baik, sopan santun dan pembersih... Sebab tahap keselamatan 99% (1% tak selamat sebab gempa bumi heheh), lepas sekolah mesti ada kawan2 Jepun bertandang ke rumah nak main... Magrib baru balik...
Budak2 jalan kaki pi sekolah...
Sistem sekolah memang nampak beban habis budak2... Sekolah mula 8am
habis 4pm... Beg berat tapi depa ni semangat punya bangsa... Kerja rumah
ada 2 jenis... Kerja tulis dan kerja membaca... Tapi budak2 sini tak
dak komplen langsung... Ganbatei! Ganbatei! Ganbarimashooo!!!... Depa
semua berusaha saja... Sebab tu Jepun maju dan ada keretapi laju..
Geng Ayong...
Saya suka betul sistem makan skolah depa... Sini, kita bayaq yuran bulanan dalam 7,000 yen sorang. Duit yuran ni depa guna untuk buku, lawatan sekolah dan juga makanan. Lebih kurang 70% duit yuran ni depa bagi kat sekolah punya kantin. Sekolah punya kantin akan masak makanan yang fakta khasiatnya kita diberitahu... Malangnya, tak halal... Jadi Ayong dan Angah pun bawaklah 'bento', tapi program susu sekolah masih depa join...
Padang Hirosawa Sho-Gakko
Padang sekolah Jepun ni lain sikit dengan padang kita. Depa punya padang semua gonjeng tak dak rumput... Alasan, kementerian pendidikan tak dak bajet nak bagi tanam rumput... Tapi tak palah, tak dak bajet pun depa punya pasukan bola boleh masuk "world cup"... Buat apa nak bajet banyak2, ye dak tuan-puan sekalian? heheh...
Budak Melayu di sekolah Jepun...
Ada jugak beberapa hari kami kena pi sekolah. Satu hari untuk melihat
keadaan pembelajaran dalam kelas. Pada hari tersebut, kita kena pi sekolah waktu pelajar
dok belajar. Kita kena berdiri belakang kelas dan tengok saja anak2
sambil cikgu mengajar kat depan... Lepas dalam 30 minit berdiri belakang kelas, balik...
Budak Melayu kelahiran Jepun di sekolah kampunya...
Ada jugak hari pementasan. Ni yang
syok sebab Hirosawa Sho-Gakko ni selalu menang hadiah NHK(NHK ni macam RTM kat Malaysia) untuk musik
dan choir... Budak2 semua wajib mengambil bahagian... Yang hebat main la
alat musik hebat macam piano ka, flute ka... Yang kayu sikit tu main la
loceng... Angah main melodian... Ayong main triangle (loceng) hahaha...
Cikgu depa pun naik pentas tunjuk skil jugak... Power!!! Memang merdu, kalau masuk lawan dalam TV gerenti menang...
Music Day...
Harini, pukul 4pm saya kena pi sekolah
untuk setelkan budak2 ni nak berhenti sekolah dah... Sedih... Sign sana sign sini, cop sana
cop sini... Amanah betul depa ni... Lepas habis cop and sign, depa bagi
surat perbelanjaan dan yang syok tu depa bagi yen jepun dalam banyak
sampul surat berlainan...
Bonus...
Sampul ni untuk duit PTA, sampul tu untuk duit yuran, sampul ni pulak untuk duit insurans, sampul tu pulak untuk duit susu dan macam2 sampul lagi... Amanah dalam organisasi Jepun memang saya tabik walaupun remeh untuk sampai tahap amanah macam tu... Dari bangku sekolah lagi depa dah terapkan budaya amanah...
Tarmac Hirosawa Sho-Gakko
Ayang, Read dan Ilm'-boy, budak2 belum sekolah...
Lebih kurang lagu tu la sekolah rendah di Jepun... Terima kasihlah kepada Fujioka Sensei cikgu Ayong... Fujita Sensei cikgu Angah... Suzuki Sensei, guru besar Hirosawa Sho-Gakko dan tak lupa Yoko Sensei, cikgu peralihan Ayong dan Angah yang siap volunteer nak tambah waktu untuk berjumpa dengan Ayong dan Angah untuk menambahkan pemahaman depa dalam bahasa Jepun... Juga terima kasih kepada Ustaz (Dr. Faez) dan Abang Pedo (En. Hakimi) yang mula2 tolong kami yang terkial2 nak daftar anak ke sekolah... Juga semua orang-orang Melayu di Hamamatsu ni yang banyak tolong anak2 kami dalam buat kerja sekolah... Tak lupa, terima kasih kepada Puan Fara, yang hari2 setelkan bekal dan hantaq depa jalan kaki pi sekolah...
